Kunai to dawne japońskie narzędzie, które używane było przez ogrodników, murarzy i kamieniarzy. Jako podręczny przedmiot codziennego użytku kunai nie rzucał się w oczy a w rękach eksperta stawał się niebezpieczną bronią. Nie był to nóż , więc krawędzie były nieostre. Jedynie końcówka służąca do kopania dziur, podważania lub innych podobnych prac była zaostrzona.
Narzędzia te wykonywane były w różnych wymiarach, które zależały od pracy do jakiej służyły. Współcześnie również spotykamy kunai o różnych długościach , ale bardziej związane jest to z tym, że czym nasze narzędzia są mniejsze tym więcej mamy możliwości aby je ukryć.
Zwykle kunaj posiadał mały otwór lub pierścień na końcu rękojeści dzięki któremu można było przywiązać do niego linę. To umożliwiało owinięcie rękojeści w celu wzmocnienia chwytu. Pozwoliło to też na przymocowanie kunai do kija co szybko przemieniało kij we włócznię.
Jako broń pierwotnie był używany głównie do zadawania pchnięć. Z czasem do walki zaczęto używać kunai z ostrymi krawędziami co pozwalało wykonać cięcia. Poszerzono też repertuar technik o rzuty. Wtedy zaczął służyłyć do ataku lub obrony z większego dystansu. Trening kunai obejmuje naukę ataków (pchnięć i cięć) bloków, uników i rzutów do celu. Kiedy trenujemy walkę używając dwóch kunai równocześnie przyjmujemy jedną z czterech pozycji.
Współcześnie popularność kunai wynika z tego, że często przedstawiany jest w filmach fabularnych i animowanych jako broń o niesamowitych możliwościach. I faktycznie zasługuje na zaintersowanie ćwiczących ze względu na swoją wielofunkcyjność. Może nam służyć jak nóż do walki w bliskim dystansie , ale również możemy miotać nim z różnych odległości. Taki trening może stać się ważną umiejętnością miłośnika sztuk walki.